ابر ها غیرتی شدند .

دیشب به ماه چشمک زدم . او هم خندید . لپ های پر از چاله اش گل انداخت .

ابر ها امشب غیرتی شدند شاید . . .

صورت ماه را پوشاندند . نمی خواهند شاید که ناموسشان را کسی ببیند  .

ابر ها طاقت دیدن غیر را ندارند . . . . . غیرتی هستند . . . .

امشب خوابم نمی برد .

من از تمام ابرهای غیرتی بدم می آید .

امشب صورت ماه پیدا نیست .

معلوم نیست که گریه می کند یا می خندند .

مراعات نظیر خانوادگیشان کامل است :

ابر های غیرتی

ماه مظلوم 

و آسمانی که هنوز می غرد .

باران نتیجه ی یک دعوای خانوادگی است شاید . . . 

و من مقصر تمام باران های روی زمینم . . .

یا علی